Eugene Parker to amerykański astrofizyk urodzony 10 czerwca 1927 roku w mieście Michigan w Stanach Zjednoczonych. Parker jest znany ze swojego wkładu w badania dotyczące fizyki słonecznej i zjawisk zachodzących w koronie słonecznej.
W 1958 roku Parker opublikował artykuł, w którym zaproponował teoretyczny model wiatru słonecznego i rozbłysków słonecznych, w którym zasugerował, że wiatr słoneczny wydobywa się z korony słonecznej i jest przyczyną obserwowanych zmian w polu magnetycznym Słońca. Ten model stał się podstawą do dalszych badań nad wiatrem słonecznym i zjawiskami związanymi z Słońcem.
W 1963 roku Parker otrzymał nagrodę im. Henry’ego Norrisa Russella przyznaną przez American Astronomical Society za jego wkład w badania nad fizyką słoneczną. W 1987 roku został uhonorowany Medalem Bruce’a, najważniejszym wyróżnieniem przyznawanym przez Amerykańskie Towarzystwo Astronomiczne, za swoje prace dotyczące astrofizyki i fizyki słonecznej.
Eugene Parker jest uważany za jednego z najważniejszych naukowców w dziedzinie badań nad Słońcem i wiatrem słonecznym. Jego prace miały ogromny wpływ na rozwój tej dziedziny nauki i przyczyniły się do naszej wiedzy na temat Słońca i jego wpływu na planetę Ziemię.
Czym jest wiatr słoneczny?
Wiatr słoneczny to strumień naładowanych cząstek, głównie protonów i elektronów, które są wyrzucane z korony słonecznej i rozprzestrzeniają się w przestrzeni kosmicznej z prędkością kilkuset kilometrów na sekundę. Wiatr słoneczny stanowi strumień materii, który stale opuszcza Słońce i rozciąga się przez cały Układ Słoneczny.
Wiatr słoneczny powstaje w wyniku procesów zachodzących w koronie słonecznej, czyli zewnętrznej atmosferze Słońca, która ma bardzo wysoką temperaturę i gęstość. Cząstki wiatru słonecznego są uwalniane w wyniku procesów związanych z wybuchami koronalnymi, rozbłyskami słonecznymi i innymi zjawiskami zachodzącymi w koronie słonecznej.